Historia Programu Trzeciego rok po roku
1962 rok. 1 kwietnia Program Trzeci Polskiego Radia uzyskał pełną samodzielność jako ogólnopolski. Trójkę ustanowiono decyzją Biura Politycznego PZPR, za namową ówczesnego prezesa do spraw radia i telewizji Włodzimierza Sokorskiego. Program Trzeci obejmował swym zasięgiem trzy województwa: warszawskie, katowickie i opolskie i pomyślany został jako artystyczno-rozrywkowy program muzyczno-literacki. Trójka od początku istnienia była rozgłośnią elitarną, hermetyczną, a swoją ofertę programową adresowała przede wszystkim do studentów oraz młodej inteligencji. Początkowo Program Trzeci adresowany był do bardziej wyrobionych pod względem muzycznym i literackim słuchaczy. Znalazło się wiele pozycji awangardowych i trudniejszych, takich jak piosenka nowoczesna, współczesne słuchowiska, przeważnie rozrywkowe. Polityka i publicystyka to był wówczas margines, dominowała muzyka jazzowa, poważna, a także rozrywkowa, zarówno krajowa, jak i zagraniczna. Pierwszym Redaktorem Naczelnym został Edward Fiszer, a pierwszą audycją nadaną przez Program Trzeci (w sobotę, 10 marca 1962 roku) były "Piosenki, jakich nie było" Marka Gaszyńskiego i Witolda Pogranicznego. Trójka miała własne słuchowiska, a nawet organizowała własne konkursy na słuchowiska. Wprowadzono również zwyczaj codziennego czytania powieści w odcinkach dziesięciominutowych, na wszelki wypadek i dla wygody słuchaczy powtarzanych. Cykle audycji trwały nie dłużej niż kilka miesięcy, wykorzystywano krótkie formy dźwiękowe, 3-5 minutowe, najwyżej 20-25 minutowe. Podjęto współpracę z akademickimi grupami twórczymi, dopuszczając na antenę kabarety studenckie, początkujące zespoły i amatorów. Codzienny program trwał 1,5 godziny. Jedną z pierwszych audycji regularnie nadawanych na antenie Programu Trzeciego był "Mój magnetofon" Mateusza Święcickiego.
1963 rok. W styczniu zrodził się cykl "Roman Waschko i jego płyty". Tytuł tego cyklu wymyślił Mateusz Święcicki. Była to pierwsza tego typu audycja w Polskim Radiu. Innymi znanymi cyklami audycji były: "O dziewiątej minut pięć", "Bawmy się", "Horyzonty literatury", "Melodie bliskie i dalekie", czy "Teatrzyk Złotej Serii". Kolejną inicjatywą "trójkowych" ludzi (Mateusza Święcickiego, Jerzego Grygolunasa, Marka Gaszyńskiego, Witolda Pogranicznego i Edwarda Fiszera) było zorganizowanie pierwszego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W początkach swojego istnienia Program Trzeci Polskiego Radia objął swoim patronatem niezwykle popularną, a zarazem elitarną imprezę pod nazwą "Giełdy piosenki", które przekształciły się wkrótce w imprezę radiową. Inicjatorem, twórcą oraz konferansjerem był Zbigniew Adrjański, który prowadził "Giełdy" nieprzerwanie w latach 1963-1974. Na "Radiowych giełdach piosenki" swoje wielkie kariery rozpoczynało wielu wspaniałych polskich piosenkarzy, a sam autor prowadził na trójkowej antenie znane audycje, m.in. "Zwierzenia prezentera", "Twórcy piosenek", czy "Głosem Lwa" - współautorami tej audycji byli Walentyna Toczyska, Lew Kaltenbergh i Juliusz Głowacki. Redatorem Naczelnym został Jerzy Jesionowski.
1964 rok. Od tego roku Trójka zaczęła nadawać swój program przez 3 godziny dziennie.
1965 rok. Jonasz Kofta i Jan Pietrzak zaczęli przygotowywać na antenę "Duety liryczno-prozaiczne". Wspólnie z Adamem Kreczmarem zdobyli przy pomocy ówczesnego kierownictwa Trójki salę Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i zaczęli występy pod egidą Programu Trzeciego. W tym czasie dokonano pewnych uproszczeń audycji zarówno pod względem treściowym, jak i formalnym. W rezultacie nastąpiła niemal całkowita eliminacja trudniejszych audycji poświęconych muzyce poważnej, jak też innych programów muzykologicznych, poświęconych klasyce. Pozostawiono natomiast audycje o klasycznej i współczesnej muzyce jazzowej. Wprowadzono cykl muzyki operowej i wiele audycji cyklicznych, związanych z muzyką rozrywkową, aż po big-beat. Z Programem Trzecim związanych było wielu utalentowanych muzyków jazzowych, m.in. uhonorowany nagrodą im. Mateusza Święcickiego Jan Ptaszyn Wróblewski. Od tego roku Trójka nadawała swój program przez 4 godziny dziennie.
1966 rok. Współpracę z Programem Trzecim rozpoczęła Maria Czubaszek.
1967 rok. Trójka zaczęła nadawać swój program przez 7 godzin dziennie, a w niedziele i święta 10 godzin. Redaktorem Naczelnym został Jan Mietkowski. W tym roku powstało kultowe słuchowisko sensacyjno-kryminalne "Teatrzyk Zielone Oko". Kultową audycją - jak okazało się po latach - stał się "Klub grającego krążka". Audycję przygotowywali: Marek Gaszyński, Andrzej Korman i Andrzej Stankiewicz.
1968 rok. W styczniu pojawiła się audycja poświęcona muzyce rockowej "Minimax, czyli minimum słowa, maksimum muzyki", którą od września zaczął prowadzić Piotr Kaczkowski. Pierwszych około 30 wydań audycji przygotowywał Gabriel Meretik, a program prowadził Tadeusz Sznuk. "Minimax" był pierwszą audycją w polskiej radiofonii, podczas której prowadzący prowadzili audycję w słuchawkach. Innymi, nowymi audycjami muzycznymi były: "Sylwetka piosenkarza", "Gwiazda siedmiu wieczorów", "Fonorama", a także niekonwencjonalna "Opera tygodnia". W omawianym roku Program Trzeci wprowadził dziennik autorski, opracowywany i odczytywany przez dziennikarza, który go firmował. Również od tego roku słuchacze Trójki korzystali ze skrótów wiadomości "Ekspresem przez świat" oraz "Fakty dnia", w których dziennikarze dokonywali analiz i komentowali najważniejsze wydarzenia. Wprowadzono także własną formę przeglądu prasy krajowej i zagranicznej "Nie czytaliście, to posłuchajcie".
1969 rok. Na antenie Programu Trzeciego pojawił się "Peryskop", w którym co tydzień o najważniejszych wydarzeniach dyskutowało trzech wybitnych dziennikarzy: Jan Zakrzewski, Wiesław Górnicki i Andrzej Krzysztof Wróblewski (nieco później do tego grona dołączyli Zdzisław Stankiewicz i Grzegorz Dziemidowicz).
1970 rok. Wydarzeniem stało się wprowadzenie na antenę "Radiowego klubu pod znakiem zapytania". Początkowo były to audycje monotematyczne, realizowane na żywo, dotyczące aktualnych problemów trapiących ludzi. W tym samym roku Jerzy Dobrowolski wprowadził na antenę Trójki satyryczno-parodystyczną "Radiokronikę Decybel". Redagował ją przy współudziale Antoniego Marianowicza, Wojciecha Młynarskiego, Anatola Potemkowskiego i Stanisława Tyma. Również w tym roku powstała odrębna Redakcja Rozrywki Programu Trzeciego pod kierownictwem najpierw Ludmiły Marjańskiej, a potem Jacka Janczarskiego. 5.10.1970 roku pojawiła się "Polityka dla wszystkich" - audycja w formie improwizowanej rozmowy trzech przyjaciół. 25 grudnia Jacek Janczarski uruchomił "ITR - Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy". Reżyserował go Jerzy Markuszewski, całość zapowiadali Jacek Janczarski i Adam Kreczmar. We własnych tekstach współdziałali Ryszard Marek Groński, Jan Tadeusz Stanisławski, czasami Krystyna Sienkiewicz.